Łupież pstry (łac. pityriasis versicolor) to zakażenie skóry, które jest wywoływane przez drożdżaki z rodziny malassezia (pityrosporum ovale). Dolegliwość ta może być wynikiem zarażenia, ale mogą sprzyjać temu również inne czynniki.
Łupież pstry – przyczyny i objawy
Czasami wizyta w salonie kosmetycznym, solarium lub korzystanie z publicznego kąpieliska może skończyć się zarażeniem łupieżem pstrym. Do tego jest cały szereg czynników, które sprzyjają rozwojowi tego schorzenia, a należą do nich między innymi nadmierne pocenie, tłusta skóra, otyłość, osłabiony układ odpornościowy lub nawet noszenie nieprzewiewnej odzieży.
Najczęściej objawem łupieżu pstrego są plamy na skórze, które bardzo łatwo zauważyć. Mogą one przybierać różne odcienie (np. biały, różowy, czerwony, brązowy), a do tego pojawiają się w różnych miejscach na ciele. Najczęściej plamy te łatwo się łuszczą, a dodatkowo swędzą. Czasami powiększają się i, w rezultacie, może dojść do łączenia się zmienionych chorobowo miejsc w większe ogniska zapalne. Niekiedy jednak plamy są tak delikatne, że bardzo trudno je zauważyć. Bywa, że łupież pstry zanika w zimę, a potem, podczas upalnych miesięcy, powraca.
Osoba cierpiąca na łupież pstry, gdy zauważy niepokojące objawy, powinna zgłosić się do lekarza, by ten mógł potwierdzić diagnozę. Zazwyczaj wystarczy dermatologowi wizualne badanie, by rozpoznać łupież pstry, chociaż czasami wykorzystywana jest do tego tzw. lampa Wooda (zmienione chorobowo miejsca na skórze przybiorą kolor żółtozielony podczas naświetlania).
Jak leczyć łupież pstry?
W początkowej fazie łupieżu pstrego, przy jego łagodnej formie, można się pokusić o leczenie we własnym zakresie. Wykorzystuje się do tego różne produkty przeciwgrzybiczne. Z jednej strony mogą to być szampony z siarczkiem cynku (najlepiej odczekać 10 minut od nałożenia go na włosy do spłukania), ale również wszelkiego rodzaju kremy, zawierające klotrimazol, terbinafiny lub mikonazol. Ważne jednak, żeby nie były to tłuste kremy. Zanim zostaną nałożone na skórę, ta musi zostać wcześniej dokładnie umyta i starannie wysuszona. Po około 14 dniach miejsca zmienione chorobowo powinny zacząć zanikać. Jeśli jednak po miesiącu takiej terapii nie ma rezultatów, należy bezwzględnie zgłosić się do lekarza.
W takiej sytuacji dermatolog najczęściej przepisuje leki, które stosuje się miejscowo. Chory używa wówczas wraz z lekami przeciwgrzybicznymi również szamponów i balsamów przeciwgrzybicznych, które zawierają siarczek selenu lub pirytion cynku. W cięższych przypadkach może być również konieczne przyjmowanie doustnych leków przeciwgrzybicznych, Dodatkowo wykorzystywane są medyczne środki do zmywania twarzy, by ograniczyć namnażanie drożdżaków.
W przypadku pojawienia się łupieży pstrego, warto działać szybko i konsekwentnie, nie tylko podejmując odpowiednie leczenie, ale również używając odpowiednio dobranych kosmetyków. Zignorowanie tej dolegliwości może nie tylko prowadzić do nasilenia się uciążliwych objawów, jak swędzenie, ale także zostawi brzydkie przebarwienia na skórze.