Rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis) to niewielki pierwotniak atakujący układ moczowo-płciowy osób młodych i aktywnych seksualnie. Chociaż ten drobny mikroorganizm nawet nazwę gatunkową nosi typowo kobiecą, to jednak co roku wielu mężczyzn zgłasza się do lekarza z typowymi objawami zaawansowanej rzęsistkowicy.
Rzęsistkiem pochwowym panowie zarażają się najczęściej od kobiet, w trakcie niezabezpieczonych prezerwatywą stosunków waginalnych (panie są wielokrotnie bardziej narażone na infekcję pasożytniczą pochwy ze względu na specyficzne uwarunkowania anatomiczne).
Znane są także przypadki nabycia zakażenia w wyniku pieszczot, korzystania z basenów, sauny, wspólnych przyborów kąpielowych, ręczników, bielizny, pościeli hotelowej i toalet publicznych. Należy także pamiętać, że naturalnymi nosicielami pierwotniaka są nasi pupile domowi – psy i koty.
OBJAWY KONTRA BRAK OBJAWÓW – JAK ROZPOZNAĆ RZĘSISTKOWICĘ?
Rzęsistek pochwowy preferuje ciepłe, wilgotne i ciemne miejsca, dlatego najlepsze warunki dla jego rozwoju zapewnia męska cewka moczowa. Wystarczy kontakt prącia z niewielką ilością materiału zakaźnego, aby w przeciągu 3 dni wywołać pełne zakażenie. U mężczyzn rzęsistkowica daje objawy bardzo podobne do kobiecych lub wręcz przeciwnie – nie wywołuje żadnych widocznych symptomów. Ta druga opcja jest zdecydowanie bardziej niebezpieczna dla męskiego zdrowia, bowiem niezdiagnozowana rzęsistkowica może w niedługim czasie rozprzestrzenić się także na prostatę, jądra i najądrza, wywołując ciężkie stany zapalne, zaburzenia erekcji, wytrysku oraz następczą bezpłodność. Całe szczęście, że większości przypadków zakażeń towarzyszy ból – ostry, kłujący, bardzo intensywny, który znacząco utrudnia oddawanie moczu i całkowicie uniemożliwia podejmowanie jakiejkolwiek aktywności seksualnej. Pojawiają się także pieczenie, znaczny obrzęk i zaczerwienienie żołędzi, które są trudne do złagodzenia preparatami o działaniu miejscowym. Analogicznie do stanu kobiecej rzęsistkowicy, u panów pojawia się ropna, pienista, gęsta wydzielina z cewki moczowej, o bardzo nieprzyjemnym, charakterystycznym zapachu. Niektórzy pacjenci skarżą się także na znaczne osłabienie organizmu i przejściowe dolegliwości bólowe miednicy mniejszej.
LECZENIE – SZYBKIE I SKUTECZNE.
W obecnych czasach diagnostyka rzęsistkowicy ogranicza się do pobrania wymazu z treści ropnej w cewce moczowej i przeprowadzenia szczegółowego wywiadu z pacjentem. Do leczenia stosuje się zazwyczaj metronidazol w dawce pojedynczej (2g) lub podzielonej (500mg dwa razy dziennie przez 7 dni). W przypadku złej tolerancji leku przez pacjenta należy stosować analogicznie działający tynidazol. Przez cały okres trwania terapii należy pamiętać, by powstrzymywać się od wszelkich kontaktów seksualnych, aż do całkowitego wyleczenia. Nie są wskazane pobyty na basenie i w saunie. Poleca się także unikać toalet publicznych i niesprawdzonych miejsc noclegowych. Nie tylko w okresie choroby, ale także w celu zapobieżenia kolejnym infekcjom, należy wystrzegać się używania nieodkażonych gadżetów erotycznych, cudzych ręczników, bielizny, a nawet preparatów kosmetycznych, które mogły mieć styczność z zakaźną wydzieliną.
Podstawową, wysoce skutecznością metodą prewencyjną zakażeń Trichomonas vaginalis jest współżycie wyłącznie z jedną partnerką lub partnerem. Jeśli jednak od trwałych relacji bardziej kręcą Cię przygodne skoki w bok, zawsze pamiętaj o konieczności użycia wysokiej jakości prezerwatywy!