Typowym objawem zawału serca jest silny ból w klatce piersiowej, który można określić, jako pieczenie, ucisk, rozrywanie, rozpieranie czy dławienie.
Może trwać krótko, to wtedy nie ma większych powodów do niepokoju jest to najprawdopodobniej ból wieńcowy, który jest typowym objawem choroby niedokrwiennej serca. Natomiast, gdy ból utrzymuje się dłużej nie należy go bagatelizować i jak najszybciej zgłosić się do lekarza lub wezwać karetkę, gdyż może to oznaczać atak serca. Jednak zawał serca nie zawsze ma typowe dla siebie objawy. Są one tak odmienne, że zwykłemu człowiekowi trudno je powiązać z zawałem serca.
Zaliczamy do nich: bóle żuchwy i krtani, uciskowy ból pleców między łopatkami, silne bóle w górnej części brzucha, podobny do tego, który towarzyszy chorobom przewodu pokarmowego, silna duszność bez wysiłku fizycznego, symetrycznie występujące bóle stawów łokciowych lub barkowych, nudności lub wymioty, odbijanie się oraz dolegliwości gastryczne, których nie da się uzasadnić zatruciem pokarmowym. Trzeba pamiętać o tych nietypowych objawach, żeby w porę zareagować, gdyż przy ataku najważniejszy jest czas, w jakim pacjent trafi do lekarza. Im szybciej tym lepiej dla naszego zdrowia. W czasie od 3 do 6 godzin można przeprowadzić niezbędny zabieg udrażniania naczyń krwionośnych, natomiast, jeśli to nie jest możliwe podaje się leki rozpuszczające powstały zakrzep. Jednak, gdy zwlekamy z pojawieniem się w placówce medyczne podczas ataku serca i jest to więcej niż 12 godzin od pojawienia się silnego bólu w klatce piersiowej to najczęściej już nic nie da się zrobić.
A finałem jest śmierć. Zawał serca jest rozpoznawany, gdy dochodzi do zamknięcia blaszką miażdżycową naczynia wieńcowego, czyli tętnicy doprowadzającej do serca utlenowaną krew. Do tej części serca, do której nie dotrze krew z tlenem mięsień obumiera i wdaje się martwica.
Głównie na zawał jest narażona lewa komora serca, ta druga rzadziej. W grupie o zwiększonym ryzyku są osoby z obciążeniami dziedzicznymi, ale nie tylko, są to także: mężczyźni wieku powyżej 45 lat i kobiety powyżej 55 lat, którzy palą papierosy, są chorzy na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę; u których w rodzinie bliższej lub dalszej ktoś miał zawał serca; u osób, które same miały zawał może on się powtórzyć; otyłość i brak aktywności fizycznej; a także wysoki poziom cholesterolu, który trzeba systematycznie badać i jeśli jest duży trzeba zmienić styl życia i dietę; osoby, które są narażone na przewlekły stres.